Historische Vereniging Voorburg

Levie Barend Samson was directeur van een filiaal van de Dordtsche Asphaltfabriek. In 1897 was hij afgekeurd voor militaire dienst vanwege zijn (te geringe) lengte, 1,54 m.  In 1906 trouwde hij met Sippora Helena Godfried. Het echtpaar Samson-Godfried kreeg drie dochters, Ilse, Erna en Frowina, en twee zoons Bert en Leo. Vier van deze kinderen zijn op respectievelijk 36-, 32, 29- en 26-jarige leeftijd omgekomen in Auschwitz en elders in Midden-Europa. Alleen Bert heeft de oorlog in Brussel overleefd. Hij plaatste vlak na de oorlog een overlijdensadvertentie waarin staat vermeld: “Met grote droefheid geef ik kennis van het overlijden van mijn geliefde ouders . . . .”. “Ook moet ik aannemen dat mijn geliefde zusters en mijn broer in Polen om het leven zijn gekomen”.

Levie en Sippora Samson-Godfried doken tijdens de oorlog in Voorburg onder in de Laan van Middenburg 13. Voordien woonden zij in Den Haag in de Miguelstraat 93. Zij zullen zijn verraden op hun onderduikadres. Voordat zij konden worden opgepakt, hebben zij zich op 28 januari 1944 het leven ontnomen door het innemen van cyaankali. 
In een artikel “Onder druk van de omstandigheden” heeft Daniél Metz het onderwerp zelfdoding in de Tweede Wereldoorlog uitgebreid toegelicht. 
Omdat zij in Voorburg zijn overleden zijn Levie en Sippora begraven op de Algemene Begraafplaats aan de Parkweg in Voorburg. In verband met de renovatie van deze begraafplaats is het echtpaar op 3 maart 2009 herbegraven op de Joodse begraafplaats te Wassenaar.

Sippora Samson-Godfried had een zus , Hermanna Margot Samson-Godfried. Zij is is kort voor de oorlog weduwe geworden van magazijnbediende Isaac Barend Samson (1889 – 1939), broer van Levie Barend Samson, de echtgenoot van Sippora.  Twee zussen dus getrouwd met twee broers.
Hermanna en Isaac Samson-Godfried zijn in 1910 getrouwd. Dit echtpaar kreeg twee kinderen, Sophia Erna (1912 -  ) en Eduard Israel (1914 – 1981). Beide kinderen hebben de oorlog overleefd. Sophia trouwde met de niet-Joodse Adriaan Cornelis de Ridder. Eduard (Eddy) werd schilder en tekenaar en woonde een deel van zijn leven in Voorburg.

Hermanna verbleef sinds 1928 in de Joodse psychiatrische inrichting ‘Het Apeldoornsche Bosch’. Hier werden Joodse psychiatrische patiënten behandeld in een bosrijke omgeving bij Apeldoorn. De instelling groeide snel, in 1938 waren er 900 patiënten. 

In de nacht van 21 op 22 januari 1943 werd Het Apeldoornsche Bosch door de nazi’s ‘leeggehaald’. Patiënten en verplegers werden in veewagens naar Auschwitz gedeporteerd waar bijna iedereen direct na aankomst werd omgebracht. Hermanna was één van de slachtoffers. Het laatste adres waar Hermanna in Voorburg woonde is niet achterhaald. Daarom kon voor haar geen Stolperstein in de gemeente Leidschendam-Voorburg worden geplaatst. Zij is wel vermeld op het Monument voor Vrede en Vrijheid in het Sijtwendepark in deze gemeente.