Historische Vereniging Voorburg

Sophia was weduwe van Louis Brandel, handelsreiziger, met wie zij in 1891 in Rotterdam was getrouwd. Sophia verloor haar man in 1932, na een huwelijk van ruim 40 jaar. 
Het echtpaar had drie kinderen, Emanuel (1892 - 1942 ), Rosetta (1893 - 1968) en Eliazer (1895 - 1943).  
Haar oudste zoon, Emanuel, schopte het tot bankier-procuratiehouder bij de BPM (Bataafse Petroleum Maatschappij – nu Shell). Hij heeft vergeefs geprobeerd, waarschijnlijk met zijn gezin, via Frankrijk aan de nazi’s te ontsnappen, maar is opgepakt en naar Auschwitz gedeporteerd.
De jongste zoon, Eliazar, is in 1943 een natuurlijke dood gestorven.

In de oorlog woonde Sophia in Voorburg bij haar middelste kind, haar dochter Rosetta en haar man Cornelis Albertus Muus.  Cornelis Muus was pianostemmer en pianohandelaar. In oktober 1942 is hij door de Sicherheitspolizei gearresteerd en ingesloten, en een week later, op 29 oktober 1943, overgebracht naar Kamp Amersfoort. Vervolgens is hij op 16 januari  1943 binnengekomen in Kamp Vught, waar hij na negen maanden, en na in Vught ziek te zijn geweest, op 16 september 1943 is vrijgelaten.

Op 22 april 1943 is Sophia ook in Vught aangekomen. Zij heeft zich waarschijnlijk– met vele anderen – in Kamp Vught gemeld na een (laatste) oproep daartoe. Het was voor Joden verboden zich na die datum nog in de provincies op te houden. Iedere Jood in Zuid-Holland moest zich vóór 23 april 1943 in Vught melden. Misschien heeft Sophia in de 16 dagen dat zij in Vught verbleef nog contact kunnen hebben met haar schoonzoon Cornelis Muus, die daar al sinds januari 1943 gevangen zat.
Op 9 mei 1943 is Sophia in Westerbork ingeschreven en twee dagen later op de trein gezet naar Sobibór, waar zij direct is vergast.  Zij is 75 jaar geworden.

Haar schoonzoon en dochter Cornelis Muus en Rosetta Muus-Brandel hebben de oorlog overleefd, evenals een kind, Rosetta Elisabeth (Teddy) Muus (1918 – 2000),  dat destijds nog thuis woonde.